Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

to make in vain

  • 1 eludo

    ē-lūdo, si, sum, 3, v. n. and a. *
    I.
    Neutr., to finish play, i. e. cease to sport or roll:

    ipsum autem mare sic terram appetens litoribus eludit, ut, etc.,

    Cic. N. D. 2, 39, 100 (Bait. cludit):

    solebat Aquilius litus ita definire, qua fluctus eluderet,

    id. Top. 7, 31 (al. alluderet); cf. Quint. 5, 14, 34: eludere proprie gladiatorum est cum vicerint, et eludere est finem ludo imponere, Don. ad Ter. Eun. 1, 1, 10.—
    II.
    Act.
    A.
    To win from one at play (very rare).—Constr. aliquem or aliquem aliquid:

    anulus, Quem parasitus hic te elusit,

    Plaut. Curc. 5, 2, 31; cf.:

    elusi militem in alea,

    id. ib. 11.— Poet., with dat.:

    tibi victrices... Eludet palmas una puella tuas,

    will snatch away from you, Prop. 4 (5), 1, 140.—Far more freq. and class. (esp. in the transf. sense),
    B.
    A gladiator's t. t., to elude or parry an enemy's blow:

    callidus emissas eludere simius hastas,

    Mart. 14, 202:

    caestus cito motu,

    Manil. 5, 163; cf. absol.:

    quasi rudibus ejus eludit oratio,

    Cic. Opt. Gen. 6, 17. — Poet.:

    vulnera,

    to make in vain, Ov. M. 12, 104.—
    2.
    Transf., to delude, deceive, cheat, frustrate.
    a.
    In gen.:

    aliquem,

    Plaut. Am. 1, 1, 109; Ter. Ph. 5, 6, 45; Cic. Div. in Caecil. 14; id. Sest. 43 fin.; * Caes. B. C. 1, 58, 1; Liv. 22, 18; 36, 45; 44, 36; Verg. A. 11, 695; Hor. S. 1, 10, 41; id. Ep. 1, 17, 18; Tib. 2, 1, 19 et saep.; cf. absol., Cic. Pis. 33, 82:

    manus scrutantium,

    Petr. 97, 4:

    bellum quiete, quietem bello,

    Liv. 2, 48; cf.

    pugnam,

    id. 27, 18:

    bellum metu,

    Tac. A. 2, 52:

    fidem miraculis,

    Liv. 26, 19:

    ultionem praevaricando,

    Tac. A. 14, 41:

    indicia seditionis,

    i. e. to invalidate, id. H. 1, 26 et saep.—
    b.
    In partic., with the accessory notion of mockery, to mock, jeer, banter, make sport of:

    et vos ab illo irridemini et ipsi illum vicissim eluditis,

    Cic. Ac. 2, 39, 123:

    aliquem,

    id. Div. in Caecil. 7 fin.; 14; Liv. 7, 13; Tac. A. 6, 46; 16, 28 et saep.; cf. absol.:

    eludet, ubi te victum senserit,

    Ter. Eun. 1, 1, 10; Cic. Cat. 1, 1, 1; Liv. 1, 48; 2, 45; Tac. A. 2, 79 et saep.:

    gloriam alicujus (opp. extollere suam),

    Liv. 28, 44 fin.:

    aliquid,

    id. 1, 36; 6, 41; 9, 2 et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > eludo

  • 2 frūstror

        frūstror ātus, ārī, dep.    [frustra], to deceive, dis appoint, trick, elude, frustrate: differendo spen impetum, L.: me ipsum: custodes, L.: Iugurthan spes frustrata, S.: sat adhuc tua nos frustratast fides, T.: numquam frustrata vocatūs Hasta meos, failed to obey, V.: inceptus clamor frustratur hiantīs, i. e. dies on their lips, V.: Cocceius vide ne frustretur.— Pass: adeo frustrata spes est, ut, etc., L.— To miss the mark, throw in vain: pauci in pluribus minus frustrati, S.— To make vain, make useless: parentum gaudia lacrimulis, Ct.: rami lento vimine frustrabantur ictūs, Cu.
    * * *
    frustrari, frustratus sum V DEP
    disappoint, frustrate, deceive (w/false hope); escape/elude; baffle/evade; fail; reject; delay; rob/defraud/cheat; pretend; refute (argument); corrupt/falsify

    Latin-English dictionary > frūstror

  • 3 factito

    factĭto, āvi, ātum, 1, v. freq. a. [facto], to make or do frequently, to be wont to make or do, to practise (class.; syn.: tracto, facio, reddo).
    I.
    In gen.:

    stultitia'st, me illi vitio vortere. Egomet quod factitavi in adolescentia,

    Plaut. Ep. 3, 3, 50:

    verba compone et quasi coagmenta, quod ne Graeci quidem veteres factitaverunt,

    Cic. Brut. 17, 68; Quint. 12, 3, 4:

    haec apud majores nostros factitata,

    Cic. Off. 2, 24, 85:

    alterum factitatum est, alterum novum,

    id. Or. 42, 143:

    accusationem,

    id. Brut. 34, 130:

    neque eorum quicquam omittere quae artifices factitarent,

    Suet. Ner. 20;

    simulacra ex ea arbore,

    Plin. 13, 9, 17, § 61; cf.:

    capulos inde (ex gemma),

    id. 37, 6, 23, § 87:

    inducias cum aliquo,

    Gell. 19, 5, 10.—
    II.
    In partic.
    A.
    With double acc., to make or declare a person something:

    quem palam heredem semper factitarat,

    Cic. Phil. 2, 16, 41.—
    B.
    To practise a trade or profession: artem, Poëta ap. Cic. Or. 43, 147:

    medicinam,

    Quint. 7, 2, 26:

    coactiones argentarias,

    Suet. Vesp. 1:

    vecturas onerum corpore suo,

    Gell. 5, 3:

    delationes,

    Tac. H. 2, 10.—
    C.
    Esp. with access. notion of vain effort or failure:

    nec satis apparet cur versus factitet,

    Hor. A. P. 470:

    carmina in principem,

    Tac. A. 6, 45 (39); 14, 48.

    Lewis & Short latin dictionary > factito

  • 4 ludo

    lūdo, si, sum ( inf. ludier, Ter. Ad. 4, 3, 16), 3, v. a. and n. [root lud- for loid-, from Sanscr. krīd, to play; cf. laus and cluere from Sanscr. root cru-], to play.
    I.
    Lit., to play, play at a game of some kind:

    tesseris,

    Ter. Ad. 4, 7, 21:

    aleā ludere,

    Cic. Phil. 2, 23, 56:

    pilā et duodecim scriptis,

    id. de Or. 1, 50, 217; 1, 16, 73; 2, 62, 253:

    cum pila,

    id. Tusc. 5, 20, 60:

    trocho,

    Hor. C. 3, 24, 56:

    nucibus,

    Mart. 14, 1, 12:

    pilā,

    Val. Max. 8, 8, 2:

    positā luditur arcā,

    with one's whole cash-box staked, Juv. 1, 90:

    eburnis quadrigis cotidie in abaco,

    Suet. Ner. 22:

    apud quem alea lusum esse dicetur,

    Dig. 11, 5, 1 praef.:

    senatus consultum vetuit in pecuniam ludere,

    to play for money, ib. 11, 5, 2:

    ego nisi quom lusim nil morer ullum lucrum,

    Plaut. Rud. 4, 7, 22. —
    (β).
    With acc.:

    aleam,

    Suet. Aug. 70; id. Claud. 33; id. Ner. 30:

    par impar,

    id. Aug. 71; Hor. S. 2, 3, 248:

    ducatus et imperia,

    Suet. Ner. 35:

    Trojam,

    id. Caes. 39; id. Ner. 7:

    proelia latronum,

    Ov. A. A. 3, 357; cf. pass.:

    sunt aliis scriptae, quibus alea luditur, artes,

    id. Tr. 2, 471:

    alea luditur,

    Juv. 8, 10:

    aleae ludendae causa,

    Dig. 11, 5, 1 praef.:

    alea ludebatur,

    ib. 11, 5, 1, § 2.—
    (γ).
    Absol.:

    lusimus per omnes dies,

    Suet. Aug. 71; 94; cf.:

    ludis circensibus elephantos lusisse,

    appeared in the public games, Liv. 44, 18, 8.—In sup.:

    dimittere lusum,

    Varr. Sat. Men. 53, 7.—
    B.
    To play, sport, frisk, frolic:

    dum se exornat, nos volo Ludere inter nos,

    have some fun, Plaut. Stich. 5, 4, 20:

    ludere armis,

    Lucr. 2, 631:

    suppeditant et campus noster et studia venandi honesta exempla ludendi,

    Cic. Off. 1, 29, 104:

    ad ludendumne, an ad pugnandum, arma sumturi,

    id. de Or. 2, 20, 84:

    in numerum,

    dance, Verg. E. 6, 28:

    hic juvenum series teneris immixta puellis ludit,

    Tib. 1, 3, 64:

    cumque marinae In sicco ludunt fulicae,

    Verg. G. 1, 363:

    in exiguo cymba lacu,

    Ov. Tr. 2, 330. —
    II.
    Trop.
    A.
    To sport, play with any thing, to practise as a pastime, amuse one's self with any thing:

    illa ipsa ludens conjeci in communes locos, Cic. Par. prooem.: Prima Syracosio dignata est ludere versu Nostra... Thalia,

    Verg. E. 6, 1.—Esp., to play on an instrument of music, to make or compose music or song:

    ludere quae vellem calamo permisit agresti,

    Verg. E. 1, 10:

    talia fumosi luduntur mense Decembri,

    Ov. Tr. 2, 491:

    quod tenerae cantent, lusit tua musa, puellae,

    id. Am. 3, 1, 27:

    coloni Versibus incomptis ludunt,

    Verg. G. 2, 386:

    carmina pastorum,

    id. ib. 4, 565; Suet. Ner. 3:

    si quid vacui sub umbra Lusimus tecum,

    Hor. C. 1, 22, 2.—
    B.
    To sport, dally, wanton (cf. "amorous play," Milton, P. L. 9, 1045):

    scis solere illam aetatem tali ludo ludere,

    Plaut. Most. 5, 2, 36: affatim edi, bibi, lusi, Liv. Andron. ap. Paul. ex Fest. s. v. affatim, p. 11 Müll.; cf.:

    lusisti satis, edisti satis, atque bibisti,

    Hor. Ep. 2, 2, 214; Ov. A. A. 2, 389; Cat. 61, 207; Suet. Tib. 44; Mart. 11, 104, 5.—
    C.
    Ludere aliquem or aliquid, to play, mock, imitate, mimic a person or thing (only in mockery; cf.: partes agere, etc.): civem bonum ludit, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 9, 1; cf.:

    ludere opus,

    to imitate work, make believe work, Hor. S. 2, 3, 252:

    magistratum fascibus purpurāque,

    App. M. 11, p. 260 fin.:

    ludere causas,

    Calp. Ecl. 1, 45: impia dum Phoebi Caesar mendacia ludit, Poët. ap. Suet. Aug. 70.—
    D.
    To trifle with:

    summa pericula,

    Mart. 9, 38, 1:

    viribus imperii,

    Sen. Brev. Vit. 18, 4.—
    E.
    To spend in play or amusement, to sport away:

    otium,

    Mart. 3, 67, 9.—Hence, ludere operam, to throw away one's labor, to labor in vain, Plaut. Ps. 1, 3, 135.—
    F.
    To make sport or game of a person, to ridicule, rally, banter:

    Domitius in senatu lusit Appium collegam,

    Cic. Q. Fr. 2, 15 a, 13:

    satis jocose aliquem ludere,

    id. ib. 2, 12, 2:

    omnium irrisione ludi,

    id. de Or. 1, 12, 50.—Rarely with ad:

    caput aselli, ad quod lascivi ludebant ruris alumni,

    Juv. 11, 98.—
    G.
    To delude, deceive:

    auditis, an me ludit amabilis Insania?

    Hor. C. 3, 4, 5; Ov. A. A. 3, 332:

    custodes,

    Tib. 1, 6, 9; 3, 4, 7.— Comp.:

    hoc civili bello, quam multa (haruspicum responsa) luserunt,

    i. e. gave wanton, deceptive responses, Cic. Div. 2, 24, 53.

    Lewis & Short latin dictionary > ludo

  • 5 ē-lūdō

        ē-lūdō sī, sus, ere,    to stop playing, cease to sport: litus, quā fluctus eluderet. — To parry, elude, avoid: quasi rudibus eius eludit oratio (i. e. in a sham fight): elusa volnera, O.—To escape, avoid, shun: celeritate navium nostros, Cs.: Orsilochum fugiens, V.: Satyros sequentīs, O.: contra eludere Poenus, avoided a fight, L.—To make vain, frustrate: bellum quiete, quietem bello, L.: his miraculis elusa fides, i. e. denied, L.—To delude, deceive, cheat: eludendi occasiost senes, T.: elusa imagine tauri Europa, O.: eludebas, cum, etc., you were making a pretence. — To mock, jeer, make sport of, trifle with, insult: quamdiu furor tuus nos eludet?: illum vicissim: per licentiam, L.: gloriam eius, L.: alqm contumeliis, L.

    Latin-English dictionary > ē-lūdō

  • 6 consumo

    con-sūmo, sumpsi, sumptum, 3 ( perf. sync. consumpsti, Prop. 1, 3, 37; inf. consumpse, Lucr. 1, 234), v. a., to take wholly or completely, i. e.,
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (post-Aug. and rare):

    vasti surgunt immensis torquibus orbes, tergaque consumunt pelagus,

    take up, completely cover, Manil. 5, 584:

    tela omnia solus pectore consumo,

    Sil. 5, 640; cf.:

    clipeo tela,

    id. 10, 129:

    jugulo ensem,

    Stat. Th. 10, 813:

    ferrum pectore,

    id. ib. 12, 745; cf. id. Achill. 2, 205; Dig. 26, 7, 54.—
    B.
    In partic., of food, to eat, consume, devour (class.):

    agri multa efferunt quae vel statim consumantur vel mandentur condita vetustati,

    Cic. N. D. 2, 60, 151:

    frumenta,

    Caes. B. G. 6, 43; cf. id. ib. 7, 17;

    7, 77: fruges,

    Hor. Ep. 1, 2, 27:

    vitiatum (aprum),

    id. S. 2, 2, 92:

    angues,

    Cic. N. D. 1, 36, 101:

    draconem,

    Suet. Tib. 72:

    mensas accisis dapibus,

    Verg. A. 7, 125 al. —
    II.
    Transf.
    1.
    In gen., to consume, devour, waste, squander, annihilate, destroy, bring to naught, kill.
    a.
    Of inanimate things:

    faciat quod lubet: Sumat, consumat, perdat,

    Ter. Heaut. 3, 1, 56; cf. Sall. C. 12, 2:

    patrimonium per luxuriam,

    Cic. Rosc. Am. 2, 6:

    bona paterna,

    Quint. 3, 11, 13; 3, 11, 16:

    omnem materiam,

    Ov. M. 8, 876: omne id aurum in ludos, Liv. 39, 5, 9; Val. Max. 3, 1, 1 fin.; cf. 2. b infra:

    omnes fortunas sociorum,

    Caes. B. G. 1, 11; cf.:

    omnes opes et spes privatas meas,

    Sall. H. Fragm. 2, 96, 2 Dietsch:

    omnia flammā,

    Caes. B. C. 2, 14; cf.:

    aedes incendio,

    Liv. 25, 7, 6:

    domum incendio,

    Suet. Calig. 59:

    consumpturis viscera mea flammis,

    Quint. 6, prooem. §

    3: viscera fero morsu,

    Ov. M. 4, 113:

    anulum usu,

    id. P. 4, 10, 5; cf.:

    ferrum rubigine,

    to eat, consume, Curt. 7, 8, 15.—Of time, to spend, pass:

    horas multas saepe suavissimo sermone,

    Cic. Fam. 11, 27, 5:

    dicendo tempus,

    id. Verr. 2, 2, 39, § 96:

    diem altercatione,

    id. Fam. 1, 2, 1; id. Univ. 1 fin.; id. Fam. 7, 1, 1:

    annua tempora,

    Lucr. 5, 618:

    consumitur vigiliis reliqua pars noctis,

    Caes. B. G. 5, 31; id. B. C. 2, 23:

    magnam partem diei,

    id. B. G. 5, 9 fin.:

    omne tempus,

    Liv. 29, 33, 9; 24, 14, 10:

    dies decem in his rebus,

    Caes. B. G. 5, 11:

    in eo studio aetatem,

    Cic. Off. 1, 1, 2:

    tota nox in exinaniendā nave consumitur,

    id. Verr. 2, 5, 25, § 64; Caes. B. C. 2, 23, 1:

    multos dies per dubitationem,

    Sall. J. 62, 9; cf. Tac. H. 4, 43 fin.:

    omne tempus circa Medeam,

    id. Or. 3:

    continuum biduum epulando potandoque,

    Suet. Tib. 42: precando Tempora cum blandis verbis, to waste or lose time and words in supplications, Ov. M. 2, 575:

    multis diebus et laboribus consumptis,

    Sall. J. 93, 1:

    ubi longa meae consumpsti tempora noctis?

    Prop. 1, 3, 37.—Of strength, feeling, voice, etc.:

    in quo tanta commoveri actio non posset, si esset consumpta superiore motu et exhausta,

    Cic. de Or. 3, 26, 103:

    adfectus,

    Quint. 2, 13, 13; 4, 2, 120:

    spiritus,

    id. 11, 3, 53:

    vocem instans metus,

    Tac. H. 1, 42:

    ignominiam,

    id. ib. 3, 24:

    gratiam rei nimiā captatione,

    Quint. 8, 6, 51:

    vires ipsā subtilitate,

    id. 12, 2, 13:

    bona ingenii,

    id. 12, 5, 2; 3, 11, 23; cf. Sall. J. 25, 11.— Poet.: cum mare, cum terras consumpserit, aëra tentet, i. e.- seek a refuge therein in vain, Ov. H. 6, 161.—
    b.
    Of living beings.
    (α).
    To destroy, kill:

    si me vis aliqua morbi aut natura ipsa consumpsisset,

    Cic. Planc. 37, 90; cf.:

    quos fortuna belli consumpserat,

    Sall. H. 1, 41, 5 Dietsch:

    tantum exercitum fame,

    Caes. B. G. 7, 20 fin.; so,

    siti,

    Hirt. B. G. 8, 41 fin.:

    acie,

    Vell. 2, 52, 5:

    morte,

    Tib. 1, 3, 55:

    morbo,

    Nep. Reg. 2, 1:

    senio et maerore,

    Liv. 40, 54, 1 al. —Facete:

    garrulus hunc consumet,

    Hor. S. 1, 9, 33.—
    (β).
    Rarely, to waste, weaken, enervate:

    inediā et purgationibus et vi ipsius morbi consumptus es,

    Cic. Fam. 16, 10, 1; cf. Ov. M. 9, 663;

    and consumpta membra senectā,

    id. ib. 14, 148.—
    2.
    In partic.
    a.
    To divide, make an exhaustive division of (very rare):

    inventio in sex partis consumitur,

    Auct. Her. 1, 3, 4.—
    b.
    Aliquid in aliquā re, rar. in aliquid or absol. (in Cic. only with in and abl.; cf. Madv. ad Cic. Fin. 5, 19, 53), to bestow upon something, to use, employ, spend upon or about something.
    (α).
    In aliquā re:

    pecuniam in agrorum emptionibus,

    to lay out, invest, Cic. Agr. 1, 5, 14:

    aurum in monumento,

    id. ib. 1, 4, 12; Nep. Timoth. 1, 2:

    studium in virorum fortium factis memoriae prodendis,

    Cic. Fam. 6, 12, 5; cf.:

    in armis plurimum studii,

    Nep. Epam. 2, 5:

    tantum laboris in rebus falsis,

    Quint. 12, 11, 15:

    curam in re unā,

    Hor. S. 2, 4, 48:

    ingenium in musicis,

    Cic. Fin. 5, 19, 50; cf. id. Phil. 5, 18, 49; id. Sest. 13, 31; Quint. 1, 2, 11.—
    (β).
    In aliquid (cf. the Gr. analiskein eis ti):

    tota in dulces consument ubera natos,

    Verg. G. 3, 178; Prop. 4 (5), 6, 55:

    umorem in arbusta,

    Sen. Q. N. 3, 11, 3:

    bona paterna in opera publica,

    Quint. 3, 11, 13:

    pecuniam in monumentum,

    Dig. 35, 1, 40 fin.
    (γ).
    Absol.:

    si quid consili Habet, ut consumat nunc, quom nil obsint doli,

    use up, exhaust, Ter. And. 1, 1, 133.

    Lewis & Short latin dictionary > consumo

  • 7 frustror

    frustror, ātus, 1, v. dep.; also: fru-stro, āre, 1, v. a. [frustra], to deceive, disappoint, trick, frustrate (syn.: decipio, deludo, fraudo, fallo, etc.).
    I.
    Lit. (class.).
    (α).
    In the dep. form:

    nescio quis praestigiator hanc frustratur mulierem,

    Plaut. Am. 2, 2, 200:

    aut certare cum aliis pugnaciter aut frustrari cum alios, tum etiam me ipsum velim,

    Cic. Ac. 2, 20, 65:

    ne frustretur ipse se,

    Ter. Eun. prol. 14:

    se ipsum,

    Nep. Hann. 2, 6: o bone, ne te Frustrere;

    insanis et tu,

    Hor. S. 2, 3, 32:

    Tarquinios spe auxilii,

    Liv. 2, 15, 5:

    Cloelia frustrata custodes,

    id. 2, 13, 6:

    saepe jam me spes frustrata est,

    Ter. And. 2, 2, 37; Lentul. ap. Cic. Fam. 12, 14, 1; cf.:

    sat adhuc tua nos frustrata est fides,

    Ter. Ad. 4, 4, 11:

    exspectationem frustrari et differre,

    Plin. Ep. 2, 10, 2:

    improbas spes hominum,

    id. ib. 8, 18, 3:

    spem mercantium (opp. explere),

    Suet. Aug. 75:

    frustratus vincula,

    i. e. escaped from them, Sol. 1.— Poet.:

    o numquam frustrata vocatus hasta meos,

    hast never deceived me invoking thee, Verg. A. 12, 95; cf. Stat. S. 1, 2, 62: inceptus clamor frustratur hiantes, deceives, i. e. dies away from their lips, Verg. A. 6, 493.— Absol.:

    Cocceius vide ne frustretur,

    Cic. Att. 12, 18, 3; Lucr. 4, 571.—
    (β).
    In the act. form:

    non frustrabo vos, milites, Caes. Fragm. ap. Diomed. p. 395 P.: atque i se quom frustrant, frustrari alios stolidi existumant,

    Plaut. Bacch. 3, 6, 19; Liv. 7, 38, 9; cf.: qui ventrem frustrarunt suum, Pompon. ap. Non. 473, 18:

    frustrantia dona,

    fruitless, bootless, Prud. Apoth. 640. — Pass.: frustramur, irridemur, Laber. ap. Prisc. p. 793 P.: ignavissimi quique tenuissima spe frustrantur, Sall. Or. Licin. med.; so,

    frustratus spe continuandi consulatus,

    Vell. 2, 21, 2; for which: frustratus a spe, Fenest. ap. Prisc. p. 793 P.:

    variis dilationibus frustratus,

    Just. 8, 3, 9.—With gen.:

    captionis versutae et excogitatae frustratus,

    Gell. 5, 10, 16.—
    II.
    Transf., to make vain, of no effect, or useless (post-Aug. and very rare):

    imprudenter facta opera frustrantur impensas,

    Col. 1, 1, 2; cf.

    laborem, id. praef. § 22: in se implicati arborum rami lento vimine frustrabantur ictus,

    Curt. 6, 5, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > frustror

  • 8 laboro

    lăbōro, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [2. labor].
    I.
    Neutr., to labor, take pains, exert one's self, strive.
    A.
    In gen.:

    ne labora,

    Ter. Heaut. 1, 1, 37:

    sese (aratores) sibi, laborare,

    Cic. Verr. 2, 3, 52, § 121:

    quid ego laboravi, aut quid egi, aut in quo evigilaverunt curae et cogitationes meae, si? etc.,

    id. Par. 2, 17:

    ne familiares, si scuta ipsi ferrent, laborarent,

    id. Phil. 5, 6:

    si mea res esset, non magis laborarem,

    id. Fam. 13, 44; 74:

    qui non satis laborarunt,

    Quint. 8 prooem. §

    29: frustra laborabimus,

    id. 6, 3, 35; cf.:

    frustra laboret Ausus idem,

    Hor. A. P. 241:

    in enodandis nominibus,

    to exert one's self in vain, Cic. N. D. 3, 24, 62:

    circa memoriam et pronuntiationem,

    Quint. 6, 4, 1:

    circa nomina rerum ambitiose,

    id. 3, 11, 21:

    in famam, Sen. de Ira, 3, 41, 3: in commune,

    Quint. 5, 11, 24; 8, 2, 18:

    in spem,

    Ov. M. 15, 367.—With dat., to toil for, to serve:

    cui (Jovi) tertia regna laborant,

    Sil. 8, 116.—With in and abl.:

    quid est, in quo se laborasse dicit?

    Cic. Verr. 2, 3, 53, § 124:

    qua in re mihi non arbitror diu laborandum,

    Quint. 2, 3, 2:

    in dura humo,

    Ov. F. 4, 416:

    in remigando,

    Vulg. Marc. 6, 48:

    in omni gente,

    in behalf of, Juv. 8, 239.—With pro:

    pro hoc (L. Flacco) laborant,

    Cic. Planc. 11, 28:

    pro salute mea,

    id. Dom. 11, 30:

    pro Sestio,

    id. Fam. 13, 8, 1.—With ut:

    laborabat, ut reliquas civitates adjungeret,

    Caes. B. G. 7, 31:

    ut honore dignus essem, maxime semper laboravi,

    Cic. Planc. 20, 50:

    ut vos decerneretis laboravi,

    id. Prov. Cons. 11, 28:

    neque te ut miretur turba labores,

    Hor. S. 1, 10, 73. —With ne:

    et sponsio illa ne fieret, laborasti,

    Cic. Verr. 2, 3, 57, § 132: quae ego ne frustra subierim... laboro, Lent. ap. Cic. Fam. 12, 14, 5.—With inf.:

    quem perspexisse laborant,

    Hor. A. P. 435:

    amarique ab eo laboravi,

    Plin. Ep. 1, 10, 2; 2, 5, 9:

    si sociis fidelissimis prospicere non laboratis,

    Cic. Verr. 2, 3, 55, § 127:

    quod audiri non laborarit,

    Cic. Att. 5, 2, 2:

    hunc superare laboret,

    Hor. S. 41, 112; 2, 3, 269:

    ne quaerere quidem de tanta re laborarint,

    Nep. Pel. 3, 1:

    describere,

    Cael. Aur. Acut. 2, 1.—
    B.
    In partic.
    1.
    To suffer, to labor under, to be oppressed, afflicted, or troubled with.
    (α).
    Absol.: aliud est dolere, aliud laborare. Cum varices secabantur C. Mario, dolebat: cum aestu magno ducebat agmen, laborabat. Est mter haec tamen quaedam similitudo: consuetudo enim laborum perpessionem dolorum efficiet faciliorem, Cic. [p. 1025] Tusc. 2, 15, 35:

    valetudo tua me valde conturbat: significant enim tuae litterae, te prorsus laborare,

    id. Att. 7, 2, 2:

    cum sine febri laborassem,

    id. ib. 5, 8:

    eum graviter esse aegrum, quod vehementer ejus artus laborarent,

    id. Tusc. 2, 25, 61.—
    (β).
    With ex:

    ex intestinis,

    Cic. Fam. 7, 26, 1:

    ex pedibus,

    id. ib. 9, 23:

    ex renibus,

    id. Tusc. 2, 25, 60:

    e dolore,

    Ter. And. 1, 5, 33.—Esp. of mental disorders, etc.:

    ex invidia,

    Cic. Clu. 71, 202; id. Rosc. Am. 51, 149:

    ex desiderio,

    id. Fam. 16, 11, 1:

    ex inscitia,

    id. Inv. 2, 2, 5:

    ex aere alieno laborare,

    to be oppressed with debt, Caes. B. C. 3, 22.—
    (γ).
    With ab:

    a re frumentaria,

    Caes. B. C. 3, 9:

    ab avaritia,

    Hor. S. 1, 4, 26.—
    (δ).
    With abl.:

    laborantes utero puellae,

    Hor. C. 3, 22, 2:

    domesticā crudelitate,

    Cic. Rosc. Am. 53, 154:

    nec vero quisquam stultus non horum morborum aliquo laborat,

    id. Fin. 1, 18, 59:

    odio apud hostes, contemptu inter socios,

    Liv. 6, 2:

    pestilentiā laboratum est,

    id. 1, 31, 5:

    crimine temeritatis,

    Quint. 12, 9, 14.—
    2.
    To grieve, be in trouble, be vexed, to be concerned, solicitous, or anxious:

    animo laborabat, ut reliquas civitates adjungeret,

    Caes. B. G. 7, 31:

    ut vos decerneretis, laboravi,

    Cic. Prov. Cons. 11:

    nihil laboro, nisi ut salvus sis,

    id. Fam. 16, 4, 4:

    sponsio illa ne fieret laborasti,

    id. Verr. 2, 3, 57, § 132.— With de (esp. of events or persons on whose account one is concerned):

    sororem de fratrum morte laborantem,

    Cic. Inv. 2, 26, 78:

    de quibus ego ante laborabam, ne, etc.,

    id. Caecin. 1, 3:

    laboro, ut non minimum hac mea commendatione se consecutum videretur,

    id. Fam. 13, 26, 4:

    noli putare me de ulla re magis laborare,

    id. Att. 6, 1, 3:

    his de rebus eo magis laboro, quod, etc.,

    id. Fam. 13, 56, 3:

    in uno,

    i. e. to love, Hor. C. 1, 17, 19: non laboro, nihil laboro, I don't trouble myself about it, it concerns me not:

    cujus manu sit percussus, non laboro,

    Cic. Rosc. Am. 34, 97:

    quorsum recidat responsum tuum non magnopere laboro,

    id. Rosc. Com. 15, 43:

    Tironi prospicit, de se nihil laborat,

    id. Phil. 8, 9, 26:

    quid est quod de iis laborat,

    id. ib. 8, 8, 27; id. Tusc. 1, 43, 103.—With abl.:

    tuā causā,

    Cic. Fam. 3, 7, 6:

    neglegens ne qua populus laborat,

    Hor. C. 3, 8, 25.—With in:

    in re familiari valde laboramus,

    Cic. Att. 4, 1, 3.—
    3.
    To be in distress, difficulty, or danger:

    quos laborantes conspexerat iis subsidia submittebat,

    Caes. B. G. 4, 26:

    suis laborantibus succurrere,

    id. B. C. 2, 6; Sall. C. 60, 4:

    ne legatus laborantibus suis auxilio foret,

    id. J. 52, 6; Curt. 9, 1, 15.— Impers. pass.:

    maxime ad superiores munitiones laboratur,

    Caes. B. G. 7, 85.—Of inanim. things:

    ut utraeque (triremes) ex concursu laborarent,

    Caes. B. C. 2, 6:

    nec cur fraternis luna laboret equis (of an eclipse of the moon, because the sun's light is then withdrawn from it),

    Prop. 2, 34, 52 (3, 32, 48 M.); so,

    luna laboret,

    Cic. Tusc. 1, 38, 92:

    cum luna laborare non creditur,

    Plin. 2, 9, 6, § 42:

    laboranti succurrere lunae,

    Juv. 6, 443:

    Aquilonibus Querceta laborant,

    Hor. C. 2, 9, 6:

    laborantem ratem deserere,

    Ov. P. 2, 6, 22:

    laborat carmen in fine,

    Petr. 45.—
    II.
    Act. (only since the Aug. per.; for in Cic. Cael. 22, 54, elaboratus is the correct reading).
    A.
    To work out, elaborate, to form, make, prepare:

    noctibus hibernis castrensia pensa laboro,

    Prop. 4, 3, 33:

    quale non perfectius Meae laborarint manus,

    Hor. Epod. 5, 60:

    arte laboratae vestes,

    Verg. A. 1, 639:

    laborata Ceres,

    bread, id. ib. 8, 181:

    et nobis et equis letum commune laboras,

    preparest, Sil. 16, 411.—
    B.
    To labor at, to cultivate:

    frumenta ceterosque fructus,

    Tac. G. 45.

    Lewis & Short latin dictionary > laboro

  • 9 later

    lăter, ĕris, m. [Sanscr. root prath-, widen; prathas, breadth; Gr. platus, platos], a brick, tile.
    I.
    Lit.:

    nil mirum, vetus est maceria, lateres si veteres ruunt,

    Plaut. Truc. 2, 2, 49 sqq.:

    in latere aut in caemento, ex quibus urbs effecta est,

    Cic. Div. 2, 47, 98; cf.:

    paries crudo latere ac luto constructus,

    Col. 9, 1, 2:

    contabulationem summam lateribus lutoque constraverunt,

    Caes. B. C. 2, 9:

    lateres de terra ducere,

    to make, Vitr. 2, 3, 1:

    lateres coquere,

    to burn, id. 1, 5:

    sepimentum e lateribus coctilibus,

    burnt bricks, Varr. R. R. 1, 14, 4.—Prov.: laterem lavare, to wash a brick, = plinthon plunein, i. e. to wash the color out of a brick, to labor in vain, Ter. Phorm. 1, 4, 8; but cf. Lucil. Sat. 9, 19.—
    II.
    Transf.: lateres aurei, argentei, bars, ingots, or wedges of gold, of silver, Plin. 33, 3, 17, § 56; Varr. ap. Non. 131, 15; 520, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > later

  • 10 pertundo

    per-tundo, tŭdi, tūsum (tussum;

    pertunsus,

    Aur. Vict. Epit. 9, 10), 3, v. a., to beat, push, or thrust through, to make a hole through, to bore through, perforate (mostly ante-class.; not in Cic. or Cæs.): latus pertudit hasta, Enn. ap. Prisc. p. 891 P. (Ann. v. 395 Vahl.); cf.: me pertudit in latus, id. ap. Serv. ad Verg. A. 1, 81 (Ann. v. 540 ib.):

    terebrā vitem,

    Cato, R. R. 41, 3:

    calicem per fundum,

    id. ib. 52, 1:

    crumenam,

    Plaut. Ps. 1, 2, 37:

    guttae saxa pertundunt,

    Lucr. 4, 1287:

    tigna terebrare et pertundere perque forare,

    id. 5, 1268:

    tunicam,

    Cat. 32, 11:

    positos tineā pertunde libellos,

    Juv. 7, 26:

    mediam venam,

    to lance. id. 6, 46:

    lapide ungulam,

    Col. 6, 15, 1:

    crebra foramina,

    Vitr. 10, 22.—Hence, pertūsus, a, um. P. a., perforated, that has a hole or opening:

    pertusa sella,

    Cato, R. R. 157:

    compita,

    passable, Pers. 4, 28:

    laenā,

    Juv. 5, 131.—Prov.:

    ingerere aliquid in pertusum dolium,

    i. e. to spend one's time to no purpose, to labor in vain, Plaut. Ps. 1, 3, 135; cf.:

    non omnia pertusum congesta quasi in vas Commoda perfluxere,

    Lucr. 3, 937:

    mittere in sacculum pertusum,

    Vulg. Ag. 1, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > pertundo

См. также в других словарях:

  • To take in vain — Take Take, v. t. [imp. {Took} (t[oo^]k); p. p. {Taken} (t[=a]k n); p. pr. & vb. n. {Taking}.] [Icel. taka; akin to Sw. taga, Dan. tage, Goth. t[=e]kan to touch; of uncertain origin.] 1. In an active sense; To lay hold of; to seize with the hands …   The Collaborative International Dictionary of English

  • in vain — 1. without success. Melissa shifted about, trying in vain to find a comfortable position. Government agents tried in vain to kidnap him. 2. without any useful result. Clegg said Friday s military operation went well, and that these soldiers did… …   New idioms dictionary

  • Congress Shall Make No Law... — Congress Shall Make No Law... Studio album by Frank Zappa Released September 19, 2010 …   Wikipedia

  • The Vain Little Mouse — ( es. La Ratita Presumida) is a folktale about a little mouse and her many suitors.PlotThere are many different versions of this tale, but the structure is common. In the first part of the tale, a little mouse is cleaning her house and finds a… …   Wikipedia

  • Congress Shall Make No Law... — Congress Shall Make No Law... Album par Frank Zappa Sortie 19 septembre 2010 Enregistrement 19 septembre 1985 Durée 63:42 Label Vaulternative Records …   Wikipédia en Français

  • Scanners Live in Vain — is a science fiction short story by Cordwainer Smith (pen name of Paul Linebarger), set in his Instrumentality of Mankind future history. It was originally published in the magazine Fantasy Book in 1950. It was judged by the Science Fiction… …   Wikipedia

  • To make a fool of — Fool Fool, n. [OE. fol, n. & adj., F. fol, fou, foolish, mad; a fool, prob. fr. L. follis a bellows, wind bag, an inflated ball; perh. akin to E. bellows. Cf. {Folly}, {Follicle}.] 1. One destitute of reason, or of the common powers of… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • To make light of — Light Light, a. [Compar. {Lighter} (l[imac]t [ e]r); superl. {Lightest}.] [OE. light, liht, AS. l[=i]ht, le[ o]ht; akin to D. ligt, G. leicht, OHG. l[=i]hti, Icel. l[=e]ttr, Dan. let, Sw. l[ a]tt, Goth. leihts, and perh. to L. levis (cf.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • head — [hed] n. [ME hede, heved < OE heafod, akin to Ger haupt (OHG houbit, Goth haubith) < IE base * kaput (orig. prob. cup shaped) > L caput: merged in Gmc with word akin to OHG hūba, a cap, crest (Ger haube) < IE base * keu , to bend,… …   English World dictionary

  • Vaunt — Vaunt, v. i. [imp. & p. p. {Vaunted}; p. pr. & vb. n. {Vaunting}.] [F. vanter, LL. vanitare, fr. L. vanus vain. See {Vain}.] To boast; to make a vain display of one s own worth, attainments, decorations, or the like; to talk ostentatiously; to… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Vaunted — Vaunt Vaunt, v. i. [imp. & p. p. {Vaunted}; p. pr. & vb. n. {Vaunting}.] [F. vanter, LL. vanitare, fr. L. vanus vain. See {Vain}.] To boast; to make a vain display of one s own worth, attainments, decorations, or the like; to talk ostentatiously; …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»